Mijn oog viel op iets dat er niet tussenhoorde. Een kaartje dat mijn moeder aan mijn opa had gestuurd. Nog steeds begrijp ik niet waarom mijn moeder het kaartje had bewaard en het tussen mijn spullen had gestopt. Ik kan het haar zelf niet meer vragen. Voor mij voelt het alsof ze een stukje van haar geschiedenis aan mij heeft willen doorgeven.
Het kaartje was enigszins vervaagd, maar aan het stempel te zien moet het in het jaar 1941 zijn geweest. Ze was toen 12 of 13 jaar oud. Mijn grootouders hadden een slagerij, maar kwamen tijdens de oorlogsjaren in zware omstandigheden terecht, waardoor ze niet goed voor mijn moeder konden zorgen. Het kaartje was verstuurd vanuit een tehuis voor ondervoede kinderen, de zogenaamde bleekneusjes, in Friesland.
Onlangs besloot ik het tehuis zelf te bezoeken. Verder dan de villa vanaf de straat te bekijken kwam ik niet. Een hoteleigenaar uit de straat vertelde me dat de mevrouw die er nu woonde absoluut niet gesteld was op het ontvangen van bezoek. Ondanks mijn teleurstelling, merkte ik dat er een nieuw nummer in me opkwam. Een reflectie op de tijd die mijn moeder in de oorlogsjaren doormaakte.
Telkens sta ik versteld dat muziek een prachtige weg is om emoties te uiten. Vooral als het moeilijk is om ze in woorden uit te drukken. Het nummer dat ik gecomponeerd heb heet ‘Post for my Grandfather’ en vind je op mijn nieuwste album ‘Homecoming’. Elke keer als ik het nummer speel, voel ik me sterk met mijn moeder verbonden. Een stukje van haar geschiedenis heeft gezorgd dat ik nu achteraf beter begrijp waarom ze was zoals ze was.
Het eerbetoon aan mijn moeder en aan alle mensen die zware omstandigheden in hun leven hebben doorstaan, kun je live horen tijdens mijn concertreeks Homecoming. Voor data en reserveringen, klik hier.
English (UK) 
Nederlands